“Nog een boycot”, kopte de Neue Zürcher Zeitung (NZZ) in haar digitale editie van maandag 6 januari 2025. Directe aanleiding is de afwijzing van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken van het officiële Israëlische voorstel van een gezamenlijke stand op de Frankfurter Buchmesse van herfst 2025 ter gelegenheid van 60 jaar Duits-Israëlische betrekkingen. Een Duitse klap in Israëls gezicht.
Op haar website komt de NZZ met een uitvoeriger, deftiger titel boven de bijdrage van de Israëlische schrijver en cineast Ron Segal (1980, woonachtig in Berlijn): “Duitsland bruskeert Israël en zorgt voor diplomatiek-cultureel ongenoegen”.
Dat verandert al met al niets aan het schandaal. Het Israëlische voorstel om het 60-jarig jubileum in de officiële relaties met Duitsland een cultureel cachet te geven (verdieping in de kunstzinnige uitwisseling tussen beide landen) ving bot op het Berlijnse departement van minister Annalena Baerbock. De laatste trok vorig jaar nog veel negatieve aandacht door een geheim avondeten met bekende haters van de Joodse staat.
Opmerkelijk genoeg echter trok de Duitse afwijzing van een gezamenlijke stand (“Gemeinschaftsstand”) op de Frankfurter Buchmesse in de Israëlische media nauwelijks de aandacht, tekent Ron Segal in de NZZ aan. Op slechts één Israëlische website, en dan nog in het Engels, verscheen het negatieve Duitse besluit. “Alsof de gelegenheid Israëlische schrijvers en lezers niet zou betreffen”, luidt Segals schrijnende commentaar.
De Israëlische auteur onderstreept het gewicht van de afwijzing. Het is niet de zoveelste oproep van “onafhankelijke schrijvers” per brief tot een boycot van Israël. Nee, het gaat hier om een officiële afwijzing in naam van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken. “Ze werd Israël in een korte mededeling zonder verklaring aan Yoel Pollack verstrekt, de coördinator van de evenementen voor de 60everjaardag. Financiële redenen werden aangeduid, die echter discutabel lijken, want in de afgelopen jaren werden jubilea met gemeenschappelijke initiatieven gevierd.”
Tien jaar geleden nog, zo haalt Segal aan, bij het bestaan van 50 jaar Duits-Israëlische diplomatieke betrekkingen, fungeerde de Joodse staat als gastland op de Leipziger Buchmesse van 2015. Hij was toen uitgenodigd om zijn debuutroman “Jeder Tag wie heute” te presenteren.
Let wel, die boekenbeurs vond slechts “zeven korte maanden” plaats na de militaire operatie van Israël in Gaza, die juli 2014 begon na de moord op drie Israëlische teenagers op de westelijke Jordaanoever door met Hamas gelieerde Palestijnen, herinnert Segal zich. Zo ook de aanvankelijke (!) weigering van een in Duitsland wonende Irakese dichter om met hem aan een panel deel te nemen op de Frankfurter Buchmesse van 2014.
Maar ja, welke betekenis moet er toegekend worden aan de weigering van Duitse zijde van een gezamenlijke stand met Israël op de vermaarde boekenbeurs van Frankfurt in 2025? Het is nog te vroeg, vindt de Israëlische auteur/cineast “om vast te stellen of het bij de huidige weigering om een “stil embargo” tegen Israël gaat of dat het simpelweg bureaucratische onverschilligheid betreft”. Hoe dan ook, schrijvers en lezers zijn de dupe van de Duitse afwijzing, concludeert Segal.
Hij stelt in zijn NZZ-bijdrage ook de vraag waarom uitgerekend Israëlische critici van premier Netanyahu en zijn regering, schrijvers zoals hij, geen publiek podium wordt geboden op de Frankfurter Buchmesse. Exact deze algehele uitsluiting van Israëli’s zou Segal en diens medestanders in het anti-Netanyahu-kamp tot een ontnuchterend inzicht moeten brengen: geen enkele Israëlische stem, geen enkele Joodse stem is blijkbaar welkom, voor of tegen Netanyahu. Benoem het wat deze houding is: buigen voor Jodenhaat.
Interessanter, ja moedgevender is wat Ron Segal doorgeeft over zijn gesprek met Julia Fermentto-Tzaisler, leider van het internationale schrijversfestival Mishkenot Shaananim in Jeruzalem, in Tel Aviv. Zij vertelt: “Sinds 7 oktober (massamoord door Hamas in 2023, red.) heb ik meegemaakt dat schrijvers weigerden naar Israël te komen. De meeste van deze afzeggingen gebeurden stil en heimelijk. Gelijktijdig is er een ongelofelijke mobilisering van de belangrijkste auteurs van de wereld, die zich tegen de boycot uitspreken. Enkelen van hen kwamen vorig jaar naar het festival. En een nog groter aantal wordt dit jaar in mei 2025 op het festival verwacht. Als zij naar Jeruzalem komen, staat de deur open en zijn ze uitgenodigd kritiek te uiten en tot vrede op te roepen. Het podium staat open, is vrij.”
Nog een laatste keer komt Segal in zijn betoog op het jaar 2015 terug, op de Duits-Israëlische literatuurdagen tijdens de toenmalige boekenbeurs van Leipzig. In die periode teisterden moorddadige mesaanvallen Jeruzalems inwoners. “Mijn Israëlische collega’s en ik waren onder de indruk van de solidariteit van Duitse schrijvers en schrjfsters, die ondanks het dreigende gevaar aan het evenement deelnamen. Zij beschouwden ons niet als “Israëli’s”, “bezetters” of “soldaten”. Maar eenvoudig als schrijvers.”
Precies deze benadering zou het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken zich eigen moeten maken, raadt de auteur/cineast Baerbocks departement tot slot aan. En de Frankfurter Buchmesse dan? Die kan “daarentegen de handschoen opnemen en zich onafhankelijk van de steun door de politiek voor een Duits-Israëlische gemeenschappelijke stand uitspreken”. Het (ant)woord is nu aan de leiding van de Frankfurter Buchmesse!
Bron: bijdrage van de Israëlische auteur/cineast Ron Segal in de Neue Zürcher Zeitung van 6 januari 2025 onder de titel “Deutschland brüskiert Israel und sorgt für diplomatisch-kulturelle Verstimmungen”.
Reactie plaatsen
Reacties