Met dezelfde titel als de open brief van Émile Zola, waarmee het antisemitisme in Frankrijk aan de kaak werd gesteld en gehoor gevend aan de oproep van Amanda Kluveld in haar artikel “I Accuse: The Collapse of Moral Integrity in the Netherlands” in ‘The Algemeiner’ (30 mei 2025) om een eigen j’accuse te schrijven, hieronder mijn j’accuse.
Israëlhaat en toegenomen sinds de pogrom van 7 oktober, niet nalaat Israël voortdurend in een kwaad daglicht te stellen door het verdraaien van feiten en het verspreiden van hele leugens en halve waarheden. Die wel voortdurend zware, vaak onterechte of vileine kritiek uit op Israël, maar het aanbod van de Israëlische Ambassade afsloeg om de documentaire te bekijken waarin de door Hamas op 7 oktober begane gruwelijkheden getoond werden. Die steeds weer gewezen wordt op de subjectieve en obsessieve berichtgeving rond Israël en zich daar vervolgens niets van aantrekt. Die willens en wetens doorgaat met het aanjagen van antisemitisme, daarbij gebruik makend van ‘lying by omission’ en het toepassen van het recency-effect. Die virulente Israëlhaat laat prevaleren boven waarheid en objectieve verslaggeving. Die gebruik maakt van newsspeak en over Hamas spreekt als een ‘militante beweging’ in plaats van een (internationaal breed aangemerkte) terroristische organisatie.
J’accuse de schrijvende pers, met name NRC; Trouw en Volkskrant. Niet alleen hun columnisten maar ook de redacties zelf schrijven over het algemeen zeer negatief daar waar het Israël betreft of verdraaien de feiten. Kijkend naar het aantal burgerslachtoffers bij andere conflicten en de verhouding burgerslachtoffers versus combattanten (zie onder anderen de goed onderbouwde analyses van John Spencer), zijn er helaas conflicten die wat dat betreft veel meer aandacht zouden moeten krijgen. In de geschreven pers, maar overigens ook andere media, lijkt het devies “No Jews, no news” de boventoon te voeren.
J’accuse kerkelijke instituten in Nederland (uitgezonderd een aantal sterk in de minderheid zijnde individuele leden, voorgangers en plaatselijke gemeenten) die voor het overgrote deel opnieuw blijven zwijgen terwijl er in het verleden mooie woorden gesproken zijn over het bestrijden van antisemitisme en het zich verbonden weten met Israël. Niet voor niets riep recentelijk de Israëlische predikant David Zadok op om “alsjeblieft niet weer te zwijgen”. Hen zou ik willen confronteren met Spreuken 24:11-12, een tekst die Jip van Wijngaarden ooit op een Holocaustherdenking citeerde uit de Duitse Slagter-vertaling van 1952 en insloeg als een bom en vandaag zomaar toegepast kan worden op de gijzelaars:
11 Errette, die zum Tode geschleppt werden, und die zur Schlachtbank wanken, halte zurück!
12 Wenn du sagen wolltest: „Siehe, wir haben das nicht gewußt!“ wird nicht der, welcher die Herzen prüft, es merken, und der deine Seele beobachtet, es wahrnehmen und dem Menschen vergelten nach seinem Tun?
J’accuse organisaties als ‘Christelijk Collectief’; ‘The Rights Forum’ en ‘Kairos-Sabeel Nederland’ die met behulp van verdraaiing van de feiten, het recht en de vervalsing van de geschiedenis, van de dader (Hamas) slachtoffer en van het slachtoffer (Israël) dader maken. Organisaties voor wie de werkelijke feiten niet meer tellen en hun eigen narratief als waarheid verkondigen en daarnaar handelen.
J’accuse politieke partijen als BIJ1; Denk; D66; GL/PvdA; PvdD; SP en Volt die met hun anti-Israëlstandpunten en rabiate Israëlhaat antisemitisme salonfähig maken. Die met hun stemgedrag en uitspraken van tot die partijen behorende politici de maatschappij rijp maken voor het systematisch uitsluiten van Israël als staat en Joden als personen. Die met het zich verschuilen achter wetgeving en gebruikmaking van dubbele standaarden, agressieve handelingen van pro-Hamas ‘demonstranten’ toelaten of zelfs faciliteren.
Die zwijgend toekijken of zelfs stimuleren dat slogans waarin tot vernietiging van de Joodse staat Israël wordt opgeroepen gebezigd mogen worden, tot in de 2e kamer toe. Die onder het mom van vrijheid van meningsuiting toelaten dat welwillende burgers voor kindermoordenaars uitgemaakt mogen worden. Waarbij woorvoerders van Denk de kroon spannen door Israël te pas en te onpas te beschuldigen van genocide, en daarmee de term genocide devalueren, terwijl zij zelf de, door meer dan 20 landen erkende, genocide van de Turken op de Armeniërs categorisch blijven ontkennen.
J’accuse de besturen van burgerlijke gemeenten die ineens menen buitenlandpolitiek te moeten gaan bedrijven daar waar het Israël betreft en Israël menen te moeten beschuldigen van genocidale praktijken (een eufemisme voor genocide). Een zware, en daar waar het Israël betreft, zeer kwetsende aanklacht die vooralsnog totaal onbewezen is en waarvan door Amnesty International eerst de definitie is aangepast voordat men die tegen Israël kon gaan gebruiken.
J’accuse al diegenen die naar aanleiding van 7 oktober met het “ja maar Israël” argument komen en vervolgens laten blijken totaal niet op de hoogte te zijn van de historische achtergronden die tot de oorlog heeft geleid zoals die vandaag woedt. Die de situatie waarin de gijzelaars zich al meer dan 600 dagen bevinden, totaal vergeten lijken te zijn of die, bewust of onbewust, negeren. Die kritiek hebben op het beleid van de Israëlische regering maar vervolgens op de vraag wat Israël dan wel moet doen, het antwoord schuldig moeten blijven. Die op de vraag hoe de Nederlandse regering zou moeten handelen als één van hun geliefden als gegijzelde in een terreurtunnel vast gehouden zou worden, eveneens het antwoord schuldig moeten blijven. Die zelfs niet op het idee komen de vraag stellen waar het materiaal en de financiën van de Hamas-terreurtunnels in Gaza vandaan komen. Die niet de vraag stellen hoe het kan dat VN-organisaties die werkzaam zijn in Gaza niet in de gaten hadden dat er door Hamas een tunnelsysteem gemaakt is dat qua omvang groter is dan de metro van London. Die niet de vraag stellen waarom er wel tunnels maar geen schuilkelders in Gaza zijn. Die niet de vraag stellen wat de conventie van Genève zegt over het gebruik van ziekenhuizen, scholen en religieuze gebouwen als militaire uitvalsbasis van Hamas-terroristen.
J’accuse al diegenen die blijven wegkijken van het onrecht dat Israël nu aangedaan wordt en niet zien dat Israël de kanarie in de kolenmijn is (eerst de zaterdagmensen en dan de zondagmensen). Die niet zien dat Israël een existentiële strijd aan het voeren is op meerderee fronten. Hen zou ik willen herinneren aan de woorden die Shoah-overlevende Eli Wiesel ooit sprak:
Het tegenovergestelde van liefde is niet haat, het is onverschilligheid.
Dirk Verschoor (op persoonlijke titel),
Van huis uit en met als fundament de Bijbel, opgevoed met liefde voor Israël en zich om die reden al ruim 45 jaar verdiept in de historische achtergronden van (het ontstaan van) de moderne staat Israël en haar onlosmakelijke verbinding met de nog uitstaande Bijbelse beloften.
Daarnaast secretaris van de werkgroep ‘Israël & onze gemeente’ van de Hervormde Gemeente te Barneveld en lid van de Classicale Commissie Kerk & Israël Veluwe.
Reactie plaatsen
Reacties