“De geschiedenis van het antisemitisme is in de kern een geschiedenis van de leugen. Wat vroeger over de Jood als individu werd geïnsinueerd, daarvan wordt nu Israël als natie beticht.” In de Jüdische Allgemeine (1 september 2025) schrijft Daniel Neumann, jurist en voorzitter van de bond van Joodse gemeenten in de Duitse deelstaat Hessen, een vlammende opiniebijdrage onder de titel “Das Gerücht über Israel”.
Neumann noemt de meest verspreide leugens over de Joden in de loop van de geschiedenis maar direct bij de naam: vergiftigers van waterbronnen, kindermoordenaars, samenzweerders tegen de wereld. Flagrante onwaarheden als de middeleeuwse legenden over rituele moorden door Joden begaan, de beruchte geschiedvervalsing begin 20e eeuw onder de naam “Protocollen van de Wijzen van Zion” (de Joodse ‘greep naar de wereldmacht’) of de nationaalsocialistische haatpropaganda, “steeds baanden verzonnen verhalen, belasteringen en leugens de weg voor reëel geweld”, stelt Neumann vast.
Heel pregnant formuleert de jurist de logische samenhang van de Joden- en Israëlhaat die vandaag de wereld in zijn morbide en perfide ban houdt: “Zonder leugen geen demonisering. Zonder demonisering geen ontmenselijking. Zonder ontmenselijking geen pogrom, geen verdrijving, geen massamoord. Daarbij zijn leugens niet eenvoudig vergissingen. Ze zijn politieke werktuigen. Machtsmiddelen. Wapens. En ze functioneren omdat ze zo makkelijk te geloven zijn.” Wanneer je immers een grote leugen maar vaak genoeg herhaalt, wordt ze uiteindelijk geloofd.. Woorden die meestal worden toegedicht aan Joseph Goebbels, de propagandaminister van de nazi’s.
Vandaag de dag richt de strategie van de demonisering zich vooral tegen Israël, de Joodse staat, vervolgt Neumann. “Waarvan vroeger de Jood als individu werd beschuldigd, wordt dat nu Israël als natie verweten. En weer werkt het: uitsluiting, demonisering, delegitimering, gewelddadige bedreigingen – niet ondanks, maar dankzij massieve desinformatie.”
De Joodse voorzitter uit Hessen neemt vier populaire (!) demoniseringen van de Joodse staat nader onder de loep en ontzenuwt die krachtig op basis van voor iedereen toegankelijke feiten:
-de (reflexmatige) aanklacht tegen Israël als ‘apartheidsstaat’; een tegenargument: Arabische Israëli’s genieten alle burgerrechten, zijn vertegenwoordigd in het Israëlische parlement en werkzaam bijvoorbeeld als arts, rechter, leraar;
-de (reflexmatige) aanklacht van ‘genocide’ tegen Israël in de voortwoedende Gaza-oorlog; een tegenargument van Neumann: “Zou Israël daadwerkelijk een volkerenmoord willen begaan, dan zou het zijn militaire macht hebben ontketend en zouden de Palestijnen in Gaza al lang geschiedenis zijn;
-de (reflexmatige) aanklacht van ‘uithongering’ van de Gazaanse bevolking door Israël; een tegenargument: Hamas doet er werkelijk alles aan om een onafhankelijke verzorging van de Palestijnse burgerbevolking door Israël en Amerika te torpederen;
-de (reflexmatige) aanklacht tegen Israël van ‘kindermoordenaar’; een tegenargument: de moderne variant van de rituele moordlegende heet dat Israël doelgericht Gazaanse baby’s zou doodschieten, “zijn soldaten zouden dus genadeloze sadisten zijn”, aldus Neumann, “deze absurde en door niets bewezen aantijging wordt desalniettemin verspreid”.
“Waarom verbreiden zich deze leugens zo snel? Waarom worden de grootste absurditeiten zo bereidwillig geloofd? Waarom wordt het denken uitgeschakeld wanneer het om Joden of Israël gaat? Omdat ze simpele boodschappen overbrengen? En omdat ze emoties bedienen?” Prangende vragen, die Daniel Neumann opwerpt, inclusief primaire reacties, verklaringen.
“Zeker”, repliceert hij in eerste instantie, maar voegt daar meteen aan toe: “Echter, dat is bij lange na niet alles. Ze worden vooral geloofd omdat ze op vruchtbare bodem vallen.” Hij verwijst dan naar een culturele erfenis van eeuwenlange vooroordelen, afwijzing en haat tegen Joden, de historische zondebok bij uitstek. Tegenwoordig nog wel met het innemen van een verheven ‘morele positie’ inzake het Gazaanse strijdtoneel.
Neumann graaft verder, dieper in de ons omringende werkelijkheid: “De leugen dient daarmee bovendien een diep zittende behoefte: Israël te isoleren, te demoniseren en als staat voor de Joden onmogelijk te maken. Want wanneer Israël, het vitaalste symbool derhalve van Joodse existentie in deze wereld, de zichtbare uitdrukking van het kwaad is, dan is het alleen maar redelijk zich tegen dit kwaad te verweren. Het te bestrijden. En het op te ruimen, af te schaffen, te beëindigen. Voor het welzijn van de Palestijnen. Voor het welzijn van het Nabije Oosten. Voor ons aller welzijn. En voor het welzijn van de gehele wereld.”
Met andere woorden, aldus de Joodse voorman, de staat Israël staat als “collectieve Jood” het goede in de weg, ja de vrede, de gerechtigheid. “En daarom moet Israël verdwijnen. Moet het verdwijnen. Moet hij verdwijnen. De collectieve Jood.”
De gevolgen hiervan, zo waarschuwt Neumann, zullen uiteindelijk niet alleen in Israël te bespeuren zijn. “En niet slechts de Jood, waar hij ook moge wonen. Maar allen! Want de haat verdwijnt niet, wanneer hij met de Joden klaar is. Hij zoekt alleen maar een ander doelwit. Het antisemitisme is een test voor de morele gezondheid van de samenleving in haar geheel. En daarmee is het momenteel niet al te goed gesteld.”
Conclusie van Daniel Neumann: “Leugens kan men niet eenvoudig negeren. Wie zwijgt, geeft ruimte aan degenen, die hem met haat vullen. Wie zich terugtrekt, maakt plaats voor degenen die de waarheid verdraaien.” Ongeacht het motief.
Bron: opiniebijdrage van Daniel Neumann, jurist en voorzitter Joodse gemeenten in Hessen (Duitsland), onder de titel “Das Gerücht über Israel”, in de Jüdische Allgemeine van 1 september 2025.
Reactie plaatsen
Reacties