“La Fin des Juifs de France?” Het einde van de Joden van Frankrijk. De titel van het boek dat de Israëlische islamwetenschapper Dov Maimon en de Franse theoloog Didier Long samen schreven. Zij komen tot een zeer verontrustende bevinding: rond 150.000 Joden worden bedreigd, vooral in sociale brandhaarden. “Het gevaar is heel dichtbij en wij raden Joden aan zich voor te bereiden”, waarschuwen de auteurs.
Voor hun publicatie spraken Maimon en Long met talrijke vertegenwoordigers van Joodse gemeentes in Frankrijk, politici en evengoed imams. Ze citeren peilingen, statistieken en rapporten van de geheime dienst. Kortom, in een uitvoerige bijdrage over hun boek komt NZZ-redacteur Lucien Scherrer (3 september 2025) tot de slotsom dat de conclusies van Maimon en Long weliswaar alarmistisch mogen klinken, maar dat die gefundeerd zijn.
Eerst even de feiten op een rij. De schrijvers schatten het aantal Joden dat Frankrijk momenteel telt op 440.000. Exacte cijfers ontbreken omdat de Franse overheid geen registratie van de religie van haar burgers toestaat. Een erfenis van de Duitse bezettingstijd. Sinds het jaar 2000 hebben volgens Maimon en Long tussen 80.000 en 100.000 Joden Frankrijk verlaten voor bestemmingen als Israël, Canada, Portugal. Sedert de massamoord van Hamas op Israëlische burgers (7 oktober 2023) is het getal van emigratieaanvragen massief gestegen.
Scherrer illustreert deze exodus van Franse Joden aan de hand van de Joodse gemeente in de stad Toulouse, een bastion van islamisten. Na 2010 is de gemeente daar gehalveerd tot 10.000 zielen. “De hoofdreden voor deze exodus is voor Maimon en Long duidelijk: onveiligheid.”
In “La Fin des Juifs de France?” citeren de auteurs peilingen die aangeven dat elke vierde Jood in Frankrijk al het slachtoffer is geworden van geweldsdelicten. Bronnen van de geheime dienst constateren dat 68 procent van alle racistische aanvallen in het land gericht was tegen Joden. Het gevaar om slachtoffer te worden van fysieke agressie ligt voor Franse Joden 72 maal hoger dan voor moslims. Sinds 2005 zijn in Frankrijk elf kinderen vrouwen en mannen vermoord. Puur omdat ze Joden waren.
Commentaar van Lucien Scherrer: “De moordenaars waren in de meeste gevallen moslims. Als hoofdoorzaak voor het antisemitische geweld identificeren Maimon en Long dan ook de politieke islam en de agitatie van islamisten in wijken, waar jongeren “met drugshandelaars en pseudo-imams” opgroeien.” Onnodig te zeggen dat in deze milieus “republikeinse broederschap” ver te zoeken is.
Ondertussen tonen officiële cijfers (Franse ministerie van Binnenlandse Zaken) aan hoe sterk het aantal antisemitische incidenten is geëxplodeerd na het door Hamas aangerichte bloedbad op Israëlische bodem van 7 oktober 2023. Ze stegen van jaarlijks rond 500 tot 1676 in 2023. Vorig jaar waren het er 1570.
Echter, van een ommekeer is ondanks deze daling geen sprake, beklemtoont de NZZ-redacteur. “De daders slaan overal toe, met graffiti, dreigementen, vuisten en brandbommen.” Als voorbeelden noemt Scherrer de poging van een illegale immigrant uit Algerije om de synagoge in Rouen met een molotovcocktail in brand te zetten om vervolgens met een mes en ijzeren stang de politie en brandweer te lijf te gaan (mei 2024) en de brandstichting, drie maanden later, van een andere Algerijn bij de synagoge van La Grande-Motte onder de Palestijnse vlag nog wel.
Recente voorbeelden zijn van juni 2025 (aanval van Palestijn uit Duitsland op rabbijn in café in Neuilly-sur-Seine, waarbij slachtoffer gewond raakte aan het hoofd) en de bedreiging op 29 augustus 2025 in dezelfde Parijse voorstad van meerdere personen voor de synagoge door een man met een mes, inclusief scheldpartij. Na diens arrestatie zei hij Joden te hebben willen doden…
Met een weerzinwekkend antisemitisch delict begint en eindigt Lucien Scherrer zijn informatieve bijdrage. Het betreft de groepsverkrachting van een jong Joods meisje (12 jaar) in Courbevoie juni 2024 door twee 13-jarige moslims onder het toeziend oog van haar 12-jarige ex-vriend, zojuist tot de islam bekeerd. Als de laatste ontdekt dat het slachtoffer Joods is, moet die “vuile Jodin” het fysiek onmenselijk ontgelden.
De advocate van die ex-vriend en dader verklaart tijdens het strafproces: “Hij kon het niet verdragen dat ze Joods is. Toen hij dat hoorde, ontlaadde zich zijn hele haat jegens haar. Hij heeft er haar ook van beschuldigd tegen Palestina te zijn en Israël te ondersteunen.” De jongen zit nu vast voor vijf jaar in een heropvoedingsinstelling. En zijn slachtoffer, de jonge Jodin? “Het meisje lijdt aan nachtmerries volgens haar ouders – en is bang om alleen naar buiten te gaan”, informeert Scherrer.
Dov Maimon en Didier Long voorzien dat op grond van de demografische ontwikkeling in Frankrijk rond 2050 een vijfde tot een vierde van de bevolking moslim zal zijn. Tussen haakjes: het aantal moslims in Frankrijk wordt momenteel op 9 miljoen geschat. De auteurs onderstrepen dat de meerderheid van de moslims seculier, tolerant en republikeins is ingesteld, maar verhelen niet dat “de gematigde islam” onder druk staat. Dat laatste bevestigen ook republikeins georiënteerde imams, die steeds meer concurrentie ondervinden van radicale predikers uit het buitenland.
Cijfers onderbouwen deze trend naar radicalisme onder Franse moslims. Zo blijkt uit peilingen dat 28 procent van de ondervraagden democratische waarden afwijst, waarbij de intolerantie onder jongeren toeneemt. En meer dan de helft gelooft dat de Joden de media, de financiën en de economie controleren. Maimon en Long herinneren er bovendien aan dat Frankrijk rond 5100 ‘fichés S” telt ofwel personen die door de geheime dienst als gevaarlijk worden ingeschat. Daarbij kwamen in de laatste jaren honderden delinquenten uit de gevangenis vrij, allemaal islamistische geweldplegers.
Juist met dat islamistische vuur speelt volop de uiterst linkse partij La France insoumise (LFI) onder leiding van Jean-Luc Mélenchon, die aast op het Franse presidentschap en derhalve het aanzienlijke islamitische electorale potentieel paait als volkstribuun namens de zogenaamd collectief onderdrukte moslims en de met ‘genocide’ bedreigde Palestijnen.
“Weinig verrassend is de LFI onder de Joodse kiezers tot de meest gehate partij opgeklommen”, commentarieert Scherrer koeltjes. Daarvan profiteert politiek rechts in Frankrijk, zo komt uit “La Fin des Juifs en France” duidelijk naar voren. Het boek haalt de voorzitter van een Joodse gemeente aan, die informeert dat 60 procent van zijn leden naar “zeer hard rechts” is overgelopen. En passant werpt een andere presidentskandidaat, Marine Le Pen van het rechtse blok Rassemblement national (RN) zich juist prominent op voor de bedreigde Joodse minderheid. Scherrer hanteert daarvoor zelfs de term “filosemitisch”. Hij plaatst daarbij tegelijk een vraagteken vanwege de traditionele Jodenhaat in het kamp van Le Pen.
En zo bevinden zich de 440.000 Joden van Frankrijk in de beeldspraak van de schrijvers van “Het einde van de Joden van Frankrijk” tussen hamer en aambeeld, namelijk een rechts blok en een links-antisemitisch. Dov Maimon en Didier Long waarschuwen voor taferelen van burgeroorlog, indien Marine Le Pen in 2027 de verkiezingen wint. In zo’n scenario zouden de islamisten en extreem-links een opstand kunnen ontketenen, die zich ook tegen de Joden zou richten. Maimon en Long betwijfelen of de Franse Joden in zo’n noodsituatie op de bescherming van een uiterst rechtse regering kunnen rekenen. Op deze sombere prognose zullen stellig de reacties loskomen.
Bron: artkel van Lucien Scherrer in de Neue Zürcher Zeitung (3 september 2025) onder de titel “Der alltägliche Terror – die Lage der französischen Juden ist derart bedrohlich, dass immer mehr auswandern” (De alledaagse terrreur – de situatie van de Franse Joden is derhalve bedreigend dat steeds meer Joden emigreren).
Reactie plaatsen
Reacties